Zalany młody przyrost.

Kłopoty w uprawie są bardzo często powodowane zbyt wczesnym podlewaniem storczyków w miejscu wybijających, młodych przyrostów. Zdarza się to szczególnie często w okresie niższych temperatur i wysokiej wilgotności powietrza.  Niektóre z rodzajów są szczególnie wrażliwe na takie postępowanie. Dlatego też podlewając, należy zwracać szczególną uwagę, ażeby nie moczyć nowych pędów. Jeżeli jednak już do tego doszło, trzeba jak najszybciej je osuszyć, stawiając roślinę w pomieszczeniu o niskiej wilgotności powietrza. Kiedy jednak młody przyrost niestety zgnije, roślinę można jeszcze uratować. Sposób postępowania przedstawiam na poniższych ilustracjach.

1.) Z powody przedwczesnego podlewania młody przyrost zgnił. Został usunięty przed wykonaniem fotografii. Niestety infekcja przeniosła się na nasadę starszej pseudobulwy, co jest widoczne na zdjęciu jako brązowa plama w jej dolnej części. Na zdjęciu prezentowany Mormodes speciosum.

2.) Nadgnitą pseudobulwę należy usunąć. Zdrową część rośliny ( w tym przypadku drugą pseudobulwę) przesadzamy w nowe podłoże. Jak widać wybijają z niej młode przyrosty, ale w wyższej partii rośliny, co oznacza, że w trakcie szykowania się do wegetacji system korzeniowy miał zbyt mokro. Storczyk odczytuje to jako sygnał, że rośnie w zbyt wilgotnym podłożu i stara się od niego uciekać...

3.) Nadgnitą pseudobulwę można jeszcze uratować odcinając dolną, zgnitą część do zdrowej tkanki. Ranę trzeba zabezpieczyć przed infekcją zasypując węglem drzewnym. Pseudobulwę należy umieścić na wilgotnym mchu tak, aby młode korzenie nie dotykały go. Powiniśmy pamiętać o uzupełnianiu wody, tak aby roślina miała cały czas wilgoć wokół siebie. W początkowym okresie powrotu do zdrowia należy jedynie dbać o wysoką wilgotność powietrza. Można to osiągnć umieszczając storczyka np. w plastikowej mini szklarence, które są dostępne w każdym większym sklepie ogrodniczym. Pamiętajmy również o systematycznym wietrzeniu, w celu uniknięcia wtórnej infekcji. Kiedy młode korzenie osiągną kilka centymetrów, roślinę można będzie ostrożnie przesadzić do docelowej doniczki.

Jan Ciepłucha 

na początek strony

Korzenie uszkodzone przez nadmierne zasolenie.

Zdarzyć się może, że pomimo naszej najlepszej troski zauważymy, że storczyki rozwijają się nieprawidłowo: młode, wybijające przyrosty drobnieją, liście tracą turgor i stają się wiotkie. Takie objawy należy odróżnić od wchodzenia w okres spoczynku, który przejawia się często żółknięciem i zrzucaniem liści.

• Zanim podejmiemy jakiekolwiek działania należy sprawdzić, czy zachowanie się naszego storczyka nie jest przypadkiem naturalne dla danego gatunku. Jeżeli wykluczymy tą okoliczność to istnieje podejrzenie, że system korzeniowy został uszkodzony. Aby to sprawdzić, należy wyjąć roślinę z doniczki i obejrzeć korzenie. Najczęstszą przyczyną niedomagań storczyków jest ich zły stan. Jeżeli korzenie są martwe, należy je usunąć. Czasem zdarza się, że nie pozostanie żaden zdrowy. W zdecydowanej większości przypadków nie jest to jednak sytuacja beznadziejna. Storczyki posiadają ogromną wolę życia i najczęściej regenerują utracone korzenie. Trzeba tylko wiedzieć, jak im w tym pomóc.

Starego podłoża nie należy ponownie wykorzystywać! Jest ono najczęściej siedliskiem patogenów i z reguły jest nadmiernie zasolone, co jest najczęstszą przyczyną niepowodzeń w uprawie.

Poniższe zdjęcia ilustrują kolejne postępowania.

 

1.) System korzeniowy przestał się rozwijać z powodu nadmiernego zasolenia. Jedynie korzenie rosnące poza doniczką pozostały nieuszkodzone. Na zdjęciu Myrmecophila exaltata.

          

2.) Na dno doniczki kładziemy warstwę nie ulegającą rozkładowi i dobrze przepuszczającą wodę, np. styropian.             

3.) Kolejną warstwę może stanowić luźne podłoże utrzymujące wilgoć, np. keramzyt o dużej granulacji.

4.) Po oczyszczeniu z martwych korzeni i umieszczeniu storczyka w doniczce wypełniamy ją dobrze przepuszczalnym podłożem do storczyków.     

• Kiedy w trakcie przesadzania zauważymy, że niektóre korzenie aktywnie rosną, podlewanie można rozpocząć po krótkotrwałej, około tygodniowej przerwie.
• Jeżeli roślina z powodu zbyt znacznego uszkodzenia systemu korzeniowego zakończyła wegetację, to przerwa w podlewaniu musi trwać znacznie dłużej, aż do pojawienia się zaczątków nowych korzeni. Wcześniejsze podlewanie, czyli zmuszanie do podejmowania wegetacji i tak nie spowoduje rozpoczęcia wzrostu, a jest bardzo niebezpieczne i może skończyć się wypadnięciem rośliny. Z chwilą pojawienia się zaczątków nowych korzeni należy podlewać bardzo ostrożnie i nie bezpośrednio na młode korzenie. Nadmierne ich moczenie może spowodować zahamowanie rozwoju. Początkowo, zraszać należy jedynie okolice wyrastających korzeni. Bez ograniczeń można podlewać dopiero, kiedy korzenie osiągną co najmniej kilkucentymetrową długość i dobrze wrosną się w podłoże.

Jan Ciepłucha

 

na początek strony